NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl

Sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej a źródło przychodów - kolejna wskazówka.

Konkluzja rozstrzygnięcia sądowego sprowadza się do stwierdzenia, że jeśli dany budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych to mimo wykorzystywania w działalności gospodarczej przychód z jego sprzedaży podlega przepisom art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f.
Sprawa tyczyła sprzedaży budynku użytkowego, zakupionego przez podatnika wspólnie z żoną. W  1993r. podatnik utworzył spółkę cywilną i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Zakupiony obiekt nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, choć był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. W sierpniu 2010r. podatnik sprzedał swój udział w prawie własności w/w nieruchomości.
NSA w wyroku II FSK 2682/11 potwierdził sentencję WSA w Szczecinie z 2011-07-13 zawartą w wyroku I SA/Sz 430/11 której fragment cytuję "stwierdzić należy, że wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f., obejmuje tylko te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, spełniające warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., tj. wpisane do ewidencji środków trwałych, a także nieujęte w ewidencji środków trwałych składniki majątku wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b) p.d.o.f. oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie.
Skoro zatem, co wykazano wyżej, przedmiotowy udział w nieruchomości nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., to nie ma do niego zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 p.d.o.f.
Sąd uznał, że do sprzedaży przez podatnika udziału w przedmiotowej nieruchomości ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f. (por. wyrok NSA z dnia 20.02.2010r., sygn. akt II FSK 1507/08 dot. wyroku WSA w Warszawie z dnia 3.06.2008r., sygn. akt III SA/ Wa 312/08, wyrok NSA z dnia 18.05.2010r., sygn. akt II FSK 51/09)."
Niestety orzecznictwo w tym względzie nie jest jednoznaczne dlatego przed podjęciem decyzji o amortyzacji (wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych) lokalu użytkowego (ale i mieszkalnego) warto zapytać we wniosku interpretacyjnym o skutki jego sprzedaży.
 
II FSK 2682/11 - Wyrok NSA z 2013-10-02
NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl

Interpretacja ogólna w sprawie oznaczania na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi

Minister finansów w interpretacji ogólnej objaśnił jak należy oznaczać towary i usługi na paragonach (po 1 październiku 2013)

 Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących(Dz.U. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem z 2013 r.”, paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Dodatkowo, zgodnie z brzmieniem ust. 2 § 8 rozporządzenia z 2013 r., paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.
Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczenia podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikację.
Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika.
Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust.2 rozporządzenia z 2013 r.obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi.
Jednocześnie należy podkreślić, iż przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi (np. barwa, pojemność, rozmiar).
więcej w Interpretacja ogólna PT7/033/1/589/MHL/13/RD - 94492

Istota stanu faktycznego we wniosku o interpretację - GazetaPodatkowa.pl

NSA w wyroku z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2619/11
pomaga zrozumieć określenie " stan faktyczny ", o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.)

W uzasadnieniu wyroku znajdziemy następujące tezy "Wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny, o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), to stan faktyczny w relacji do którego może zostać w ogóle wydana zgodna z prawem indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, nie zaś interpretacja określonej treści. Podatkowy organ interpretacyjny wydający interpretację, jak również kontrolujący zaskarżoną interpretację sąd administracyjny nie są uprawnione do wymagania aby wniosek interpretacyjny przedstawiał okoliczności stanu faktycznego, od których uzależnione może być dokonanie w wydanej interpretacji określonej oceny zastosowania podatkowego prawa materialnego"
oraz "uzupełnianie stanu faktycznego już po wydaniu interpretacji – we wniosku o usunięcie naruszenia prawa czy też w pismach postępowania sądowoadministracyjnego - nie jest prawnie skuteczne, ponieważ nie może zmienić ex post stanu faktycznego wydanej i zaskarżonej do sądu interpretacji. Nie ma natomiast przeszkód prawnych, aby zainteresowany ponownie wystąpił o wydanie interpretacji, zawierając tym razem we wniosku treści konstruujące stan faktyczny, które jego zdaniem są potrzebne a we wcześniejszym wniosku interpretacyjnym zostały pominięte."
 
Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2619/11
Istota stanu faktycznego we wniosku o interpretację - GazetaPodatkowa.pl

Tylko miesiąc na wznowienie postępowania w sprawie podatku od nieujawnionych źródeł przychodów - Eksperci o podatkach - Czytaj - podatki.abc.com.pl

Dnia 27-08-2013 w  Dzienniku Ustaw 2013 poz. 985 ogłoszono wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09 
którego sentencja brzmi następująco:
I - 1. Art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2001 r.:
    a) nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 42 ust. 1, art. 46 i art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
   b) jest zgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
2. Art. 20 ust. 3 ustawy powołanej w punkcie 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r., jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
3. Art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 848, 1101, 1342 i 1529) jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
II Przepis wymieniony w części I punkcie 3 traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
 Niestety do dnia dzisiejszego brak uzasadnienia ale można przynajmniej zapoznać się z brzmieniem zakwestionowanych przepisów i tak art. 20 ust 3 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006:
" Wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania." 
Dla porównania przepis ten w aktualnej wersji :
" Wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania." 
 niby prawie identyczne :).
 Zaś art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - "Zobowiązanie z tytułu opodatkowania dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania rocznego dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, za rok podatkowy, którego dotyczy decyzja." który traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od 28-08-2013.
Czyli czekamy na uzasadnienie a jeśli wydano względem Ciebie decyzję w zakresie dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych to nie czekaj tylko błyskawicznie do dobrego doradcy podatkowego, może da się z tym coś zrobić.
No i już mamy wyrok z uzasadnieniem:
Wyrok z dnia 2013-07-18, sygn. SK 18/09   Komunikat prasowy
Zasady opodatkowania dochodu niezgłoszonego przez podatnika Dz.U. 2013..985 z dnia 2013-08-27

Tylko miesiąc na wznowienie postępowania w sprawie podatku od nieujawnionych źródeł przychodów 

Drugie dziecko daje ulgę podatkową w PIT bez względu na dochód rodziców - Gazeta Prawna

 Nowa ulga na dzieci, już znajduje swoje interpretacje a tak naprawdę nie skorzystał z niej jeszcze żaden podatnik.

 Całe szczęście, że są to interpretacje sprzyjające podatnikom. Ale na początek może warto zapoznać się z nowym brzmieniem  przepisów :"art. 27f ust 1. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
    1) wykonywał władzę rodzicielską;
    2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
    3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
2. Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
    1) jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
        a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
        b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
    2) dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
    3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
        a) 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
        b) 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
        c) 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

2a. Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

2b. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

2c. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
    1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
    2) wstąpiło w związek małżeński.

2d. Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się:
    1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;
    2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

3. W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

4. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

5. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
    1) odpis aktu urodzenia dziecka;
    2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
    3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
    4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

7. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6."
Jak widać będzie co interpretować ale na ten moment w ocenie MF  z przepisu tego wynika, że z odliczenia na dwoje lub troje dzieci skorzysta podatnik, któremu odpowiednio drugie lub trzecie dziecko urodzi się nawet w ostatnim dniu roku, tj. 31 grudnia. Także w takim wypadku odliczenie uwzględnia się w stosunku miesięcznym. Oznacza to, że jeżeli drugie dziecko urodziło się w ciągu roku, to podatnik może skorzystać z ulgi na nie począwszy od miesiąca, w którym przyszło na świat.
 Czyli osoby których przychody w danym roku przekroczyły odpowiednio kwoty określone w art. 27f ust 2 pkt 1 litera a lub b sprawujące opiekę w stosunku do jednego dziecka w przypadku kiedy co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełniły funkcję lub sprawowały opiekę w stosunku do kolejnego, uzyskają prawo do ulgi za pierwsze dziecko oraz za określony czas sprawowania opieki nad kolejnym.


Interpelacja poselska (nr 19107/13)
Drugie dziecko daje ulgę podatkową w PIT bez względu na dochód rodziców - Gazeta Prawna

Powrót do zwolnienia z VAT możliwy także w trakcie roku - GazetaPrawna.pl

 Kolejna nadinterpretacja prawa podatkowego "powszechnie obowiązująca" chyba przechodzi do lamusa i decyzję o powrocie do zwolnienia podmiotowego w VAT będzie można podjąć w dowolnym momencie.

Potwierdza to wyrok WSA w Krakowie z 2013-06-19 sygnatura I SA/Kr 548/13 w uzasadnieniu którego znajdziemy następujący fragment: "Organ podatkowy w treści interpretacji indywidualnej w istocie nie przedstawił argumentacji w oparciu o którą stanowisko skarżącego uznał za błędne, ograniczając się jedynie do samego stwierdzenia, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego i przywołania art. 11 Ordynacji podatkowej. Stanowisko to abstrahuje jednak od charakteru i treści przepisu art. 113 ust. 11 u.p.t.u. Przywołane normowanie odnosi się bowiem do szczególnego przypadku podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnowali, pozostawiając poza zakresem oddziaływania inne sytuacje korzystania ze zwolnienia (na przykład podatników korzystających ze zwolnienia przez cały okres działalności). Ponadto w przepisie tym ustawodawca odwołuje się do zachowania podatnika ("podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia") oraz wyznacza początkowy moment takiego możliwego postępowania ("nie wcześniej niż"). Zaaprobowanie stanowiska organu, dopuszczającego zwolnienie od podatku z początkiem roku podatkowego (wyłącznie) także w odniesieniu do przypadku podatników wskazanych w ust. 11 art. 113 tej ustawy doprowadziłoby do sytuacji, w której (w pewnym zakresie) wymieniony obok przepis (art. 113 ust. 11) pozbawiony by został znaczenia normatywnego, a mianowicie w odniesieniu do podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia z powodu przekroczenia dopuszczalnego poziomu obrotów w roku ubiegłym. Wszakże już z tego powodu (dokonania sprzedaży ponad limit) zwolnienie w roku następnym nie mogłoby być stosowane, a zatem roczna karencja w zakresie "korzystania ze zwolnienia" nie byłaby wynikiem zastosowania ust. 11 art. 113, lecz ust. 1 tego artykułu. Tymczasem przepis art. 113 ust. 11 w sposób równoprawny traktuje podatników którzy zrezygnowali ze zwolnienia, jak i tych którzy utracili prawo do zwolnienia. Przeciwko poglądowi organu przemawia także wykładnia historyczna. Przepis art. 113 ust. 11 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2008 r. stanowił, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Poprzednie brzmienie przepisu wskazywało zatem, że upływ trzyletniego okresu otwierający drogę do ponownego skorzystania ze zwolnienia, mógł przypadać z końcem każdego miesiąca w trakcie roku podatkowego, co bez wątpienia odrywało to unormowanie, od sztywnego wyznaczenia zwolnienia z początkiem nowego roku podatkowego, tak jak to wynika z art. 113 ust. 1 u.p.t.u. Względna samodzielność podstawy zwolnienia, o której mowa w ust. 11 art. 113 uzasadniona była również odmiennym (od ust. 1 art. 113) charakterem zwolnienia, o czym decydowało stwierdzenie odnośnie "możności skorzystania ze zwolnienia przez podatnika po upływie trzech lat", nawiązujące do sfery jego decyzji. Konieczna jest przy tym wzmianka, że przekroczenie limitów w roku poprzednim i bieżącym uniemożliwiało skorzystanie ze zwolnienia. Modyfikacja treści przepisu art. 113 ust. 11, wprowadzona z dniem 1.01.2009 r. (na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nie zmieniła przeto zasadniczego charakteru tego przepisu, lecz spowodowała tylko określenie w sposób odmienny od dotychczasowego – okresu, po upływie którego podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia (w odniesieniu do podatnika który utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował). Odmiennych wniosków nie dostarcza analiza uzasadnienia rządowego projektu ustawy zmieniającej (druk nr 819 Sejmu VI kadencji), gdzie wskazano jedynie na brak konieczności dalszego utrzymywania przez 3 lata w systemie VAT podatnika, który osiąga sprzedaż poniżej limitu do zwolnienia. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 kwietnia 2013r. sygn. akt I SA/Wr 350/13.)"
 
Powrót do zwolnienia z VAT możliwy także w trakcie roku - GazetaPrawna.pl
Wyrok WSA w Krakowie z 2013-06-19 sygnatura I SA/Kr 548/13
Wyrok WSA we Wrocławiu z 2013-04-23 sygnatura I SA/Wr 350/13

NSA: Żona nie może kupić mieszkania od męża

Zwolnienie w PIT środków wydatkowanych ze sprzedaży nieruchomości, na własne potrzeby mieszkaniowe, nie będzie miało miejsca w sytuacji kiedy nabędziemy do majątku wspólnego małżonków lokal będący odrębną własnością jednego z nich.

 Tak przynajmniej uważa WSA i potwierdza to wyrok NSA z 2013-08-07 - II FSK 2385/11
 W uzasadnieniu swego wyroku WSA wyjaśnia: " Na wstępie wskazać należy, że z wniosku o interpretację wynika, iż Skarżąca planuje zawarcie "odpłatnej" umowy majątkowej małżeńskiej w wyniku której nabędzie, z mocą wsteczną prawo własności do lokalu mieszkalnego swojego męża, poprzez włącznie tegoż lokalu do wspólnego majątku małżonków w zamian za pieniądze uzyskane ze sprzedaży swojego mieszkania.
W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady w doktrynie prawa cywilnego wyrażane są poglądy, zgodnie z którymi możliwe jest zawarcie zarówno umowy majątkowej małżeńskiej na mocy której ustrój ustawowy zostaje rozszerzony o dodatkowe składniki (co powoduje przejście określonej rzeczy lub prawa majątkowego z majątku osobistego małżonka do majątku wspólnego), jak i umowy w wyniku której dojdzie do przeniesienia określonego składniku majątkowego należącego do majątku odrębnego jednego z małżonków do ich majątku wspólnego (por. M. Nazar w "System Prawa Prywatnego", Tom 11 Prawo rodzinnego i opiekuńcze pod red. T. Smyczńskiego, Warszawa 2009 str. 248 i nast. oraz 368 i nast.). Jak wskazano w cytowanym wyżej opracowaniu, włączenie nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majtku wspólnego jest możliwe tylko w formie intercyzy (umowy majątkowej małżeńskiej). W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, zasada ta dotyczy również włączenia do majątku wspólnego małżonków prawa do lokalu mieszkalnego, zarówno stanowiącego odrębną własność uregulowaną w ustawie z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U: z 2000, nr 80 poz. 903) jak też stanowiącego ograniczone prawo rzeczowe określone w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych.
W wyniku zawarcia takiej umowy ograniczone prawo rzeczowe (spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego) czy też nieruchomość stanowiące wyłączną własność jednego z małżonków staje się współwłasnością obojga małżonków. Podkreślić jednak należy, że współwłasność istniejąca między małżonkami, pomiędzy którymi istnieje system wspólności majątkowej, ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Jak wskazuje się doktrynie, w ramach takiej umowy małżonek - właściciel nieruchomości - nie przenosi prawa własności całej nieruchomości, ponieważ zachowuje współuprawnienie do niej jako całości w ramach wspólności łącznej, ani nie przenosi jakiegoś udziału, ponieważ w tej wspólności nie ma udziałów (opr. cit. str. 429).
Nie można więc uznać za uzasadnione stanowiska Skarżącej wyrażonego w skardze, zgodnie z którym powyższa czynność wywołuje skutki podobne do przesunięcia majątkowego między majątkami odrębnymi, to jest że każdy z małżonków stanie się współwłaścicielem połowy mieszkania i połowy wniesionych środków finansowych. Na skutek powyższej czynności prawo do lokalu należeć będzie niepodzielnie do obojga małżonków, podobnie jak prawo do środków finansowych uzyskanych przez Skarżącą ze sprzedaży odziedziczonego lokalu."
Czyli ta forma optymalizacji podatkowej należy do bardzo ryzykownych i zdecydowanie niepolecanych choć kusząca bo PIT przy zbyciu nieruchomości to kwoty znaczące.

NSA: Żona nie może kupić mieszkania od męża
Wyrok NSA z 2013-08-07 - II FSK 2385/11

Pracę sezonową małoletniego trzeba rozliczyć z fiskusem - GazetaPrawna.pl

 Dochody małoletnich a obowiązki podatkowe rodziców.

Zgodnie z art. 7 ustawy o PIT dochody małoletniego dziecka co do zasady dolicza się do tych osiągniętych przez rodziców. Wyjątkiem są m.in. dochody z umowy o pracę, umowy-zlecenia, umowy o dzieło czy praktyk uczniowskich, które powinny być rozliczone niezależnie od dochodu rodzica. Jeśli małoletni zarobi w ten sposób pieniądze, chociażby sezonowo, to matka lub ojciec będą musieli złożyć za niego oddzielne zeznanie podatkowe. Trzeba pamiętać, że pod deklaracją podpisuje się rodzic, a nie dziecko.
Należy to traktować raczej jako handikap niż problem bowiem płatnik zazwyczaj zobowiązany jest do poboru podatku bez uwzględnienia kwoty wolnej. Natomiast w zeznaniu składanym za dziecko możemy oczywiście już ją uwzględnić co będzie zazwyczaj skutkowało zwrotem podatku do kwoty 556 zł.  
Ponadto dochody te nawet po przekroczeniu kwoty wolnej (3091 zł), w przypadku dzieci małoletnich, nie powodują utraty prawa do ulgi rodzinnej (w tym roku po raz pierwszy rozliczane według nowych zasad). 

Pracę sezonową małoletniego trzeba rozliczyć z fiskusem - GazetaPrawna.pl

Działalność gospodarcza a sprzedaż nieruchomości poza firmą podatnika | rp.pl

 Sprzedaż działek, wydzielonych z gruntów rolnych nabytych przez małżonków, może zostać potraktowana jako przychód z działalności gospodarczej.

WSA Olsztyn w uzasadnieniu wyroku (nieprawomocny) - I SA/Ol 167/13 podnosi: " Z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby sprzedaż działek przez skarżącą miała charakter okazjonalny i obejmowała nieruchomości stanowiące majątek osobisty, wręcz przeciwnie, wynika z niego, że działania te były zamierzone i zorganizowane. Zakres, rozmiar, wielkość zaangażowanego kapitału oraz częstotliwość dokonywanych przez stronę transakcji zakupu i sprzedaży nie miały charakteru okazjonalnego, czy prywatnego, lecz był to profesjonalny obrót gospodarczy. Ustalenia faktyczne dokonane w postępowaniu organów obu instancji dowodzą, że na przestrzeni kilku lat były podejmowane celowe i planowane działania, które doprowadziły do podziału nieruchomości na wiele działek, do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, do wydzielenia dróg wewnętrznych i szeregu innych poczynań organizacyjnych, które umożliwiały sprzedaż gruntów z jak największym zyskiem. "
 Wyrok jest nieprawomocny lecz należy uwzględnić jego uzasadnienie w ewentualnych deklaracjach podatkowych składanych po dokonaniu sprzedaży nieruchomości niezależnie czy uważamy, że pochodzą z majątku osobistego.
 "Na ocenę, że prowadzona działalność jest działalnością gospodarczą nie wpływają formalne znamiona tej działalności, bowiem ocena czy dana działalność jest działalnością gospodarczą dokonuje się w sposób obiektywny, niezależnie od tego jak działalność tę ocenia i nazywa prowadzący tę działalność i czy wypełnia związane z tą działalnością obowiązki (wyrok NSA z dnia 11 października 2005r., sygn. akt II FSK 543/05, wyrok z dnia 21 kwietnia 2006 r., sygn. akt FSK 1972/05)." - można znaleźć również w tym uzasadnieniu.
 Zainteresowanym polecam całość uzasadnienia: Wyroku WSA w Olsztynie - I SA/Ol 167/13
Działalność gospodarcza a sprzedaż nieruchomości poza firmą podatnika | rp.pl

NSA: VAT na szafy wnękowe i meble do zabudowy to 8, a nie 23 proc. Będzie można starać się o zwrot różnicy - GazetaPrawna.pl

Świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji

Sentencja  uchwały NSA w składzie 7 sędziów - I FPS 2/13: "Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, należy traktować jako usługę modernizacji, podlegającą opodatkowaniu stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa o VAT), czy też jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy, podlegającą opodatkowaniu stawką podstawową, określoną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT?" podjął następującą uchwałę: W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)". zgłoszono zdanie odrębne.
 Uchwała ta ma ogromne znaczenie szczególnie dla firm świadczące takie usługi ale jej uzasadnienie winno wyjaśnić jakie przesłanki kierowały składem do podjęcia jej w tym kształcie. Jak szeroko można postrzegać  zdarzenie gospodarcze aby uznać je jeszcze za usługę a już nie za dostawę towarów.
 Dlatego dopiero po opublikowaniu uzasadnienia będzie można ocenić jej doniosłość.
 Kierunek niewątpliwie korzystny dla podatników ale w mojej opinii nieco odbiegający od interpretacji ETS.
Uchwała NSA - I FPS 2/13
NSA: VAT na szafy wnękowe i meble do zabudowy to 8, a nie 23 proc. Będzie można starać się o zwrot różnicy - GazetaPrawna.pl
Wszystkie firmy montujące meble mogą naliczać 8-proc. VAT - GazetaPrawna.pl