Podwykonawca naliczy VAT od usług szkoleniowyche - GazetaPrawna.pl

Przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych w VAT należą do najwrażliwszych w tej ustawie bo ich niewłaściwe zastosowanie rodzi wielokroć znaczące konsekwencje finansowe.

 NSA w wyroku z dnia 2013-10-24 I FSK 1530/12 uchylił wyrok WSA w Gdańsku z 2012-07-04 I SA/Gd 432/12 zwracając sprawę do ponownego rozpatrzenia, co przekłada się na podzielenie stanowiska MF wyrażonego w skarżonej interpretacji indywidualnej. Dotyczyła ona realizacji projektu szkoleniowego finansowanego z środków unijnych pozyskanymi przez stowarzyszenie, zaś Generalnym Wykonawcą jest podmiotem, który otrzymał od Stowarzyszenia zlecenie zorganizowania oraz przeprowadzenia szkoleń w ramach tego projektu. Generalny Wykonawca zlecił wykonanie szkoleń podmiotowi który wystąpił o interpretację w sprawie zastosowania zwolnienia w stosunku do tych usług szkoleniowych.
W odpowiedzi MF uzasadniał między innymi w ten sposób "bezpośrednim dysponentem środków publicznych jest bowiem zleceniodawca usług, tj. Stowarzyszenie, zaś podwykonawcą Generalny Wykonawca. Spółka w tym układzie jest trzecim w kolejności podmiotem odpowiedzialnym za przeprowadzenie szkoleń (podwykonawcą podwykonawcy). Tak więc, o ile dla zleceniodawcy (Stowarzyszenia), który jest faktycznym organizatorem usług szkoleniowych oraz podwykonawcy (Generalnego Wykonawcy), otrzymane dofinansowanie pochodzi ze środków publicznych, tak dalsze dystrybuowanie tychże środków przez podwykonawcę powoduje, iż środki te tracą przymiot "publiczności", a stają się środkami prywatnymi." 


Czyli jeśli korzystałeś ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, a dysponentem pomocy był podmiot zlecający "może masz problem". Polecam powrót do zwolnienia podmiotowego.
Podwykonawca naliczy VAT od usług szkoleniowych - GazetaPrawna.pl
I FSK 1530/12 - Wyrok NSA z 2013-10-24

Uchwała NSA w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym tzw "urzędówek"

Wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną z urzędu, uzyskiwane przez pełnomocników wykonujących zawód w ramach działalności gospodarczej, jest kwalifikowany  jako przychód z tej działalności.

 Wydaje się, że najistotniejszy fragment w uzasadnieniu to " Wykonywanie zatem czynności pełnomocnika z urzędu nie jest oderwane od jego czynności wykonywanych jako pełnomocnika ustanowionego z wyboru klienta. Ponadto usługi te nie mają odrębnego charakteru, w stosunku do innych czynności realizowanych przez adwokata, radcę prawnego i doradcę podatkowego, jako pełnomocnika strony procesowej. Wykonując bowiem czynności pełnomocnika ustanowionego z urzędu dokonuje on w imieniu strony, którą reprezentuje, czynności prawnych, wynikających z tego pełnomocnictwa. Na podstawie tego umocowania pełnomocnik jest upoważniony do reprezentowania (zastępstwa) strony w stosunkach prawnych z innymi podmiotami prawa, przy czym zakres tej reprezentacji jest całkowicie niezależny od tego, czy wynika z umocowania przez samą stronę, czy też z urzędu. Tym samym, jeżeli pełnomocnik prowadzi swoją działalność zawodową we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły, usługa pomocy prawnej z urzędu wpisuje się w ciąg zdarzeń jego zorganizowanej działalności zawodowej prowadzonej na własny rachunek. Realizując przy tym zadania związane z usługą pomocy prawnej z urzędu, pełnomocnik wykonujący zawód w ramach kancelarii (w zespole adwokackim) lub spółki, z zasady korzysta z pomieszczeń i sprzętu tych form organizacyjnych jego działalności gospodarczej, m.in. spotykając się i kontaktując ze stroną, na rzecz której działa, jak również wykorzystuje w tym zakresie personel służący mu pomocą przy wykonywaniu tej działalności, co rzutuje zresztą na koszty tejże działalności.
Nie ma przy tym znaczenia forma organizacyjna tak prowadzonej działalności gospodarczej pełnomocnika (kancelaria, zespół adwokacki czy spółka), gdyż w takim przypadku każda pomoc prawna świadczona przez takiego pełnomocnika, a więc również ta z urzędu, jest wykonywana w ramach tejże organizacyjnej formy działalności gospodarczej, a wynagrodzenie – podobnie zresztą jak przy umocowaniu z wyboru – mimo że przyznane jest osobie pełnomocnika faktycznie świadczącego pomoc prawną, stanowi przychód z działalności gospodarczej, prowadzonej w określonej formie prawnej, w której np. w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f.)."

Czyli mamy wyznaczoną zasadę postępowania w odniesieniu do rozliczenia tych przychodów za rok 2013 ale co z przeszłością ?
Tu należy szukać pomocy w interpretacji ogólnej z 4 września 2002 r. (nr PB5/KD-033-317-2122/02) która wyznaczała kierunek przeciwny czyli uznawała Sądy jako płatnika z tytułu tych usług prawnych a samą usługę kwalifikowała każdorazowo do źródła określonego w art. 13 pkt 6. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Problemem może być zakres ochrony w przypadku stosowania się do  tej interpretacji ale o tym w kolejnym wpisie.
No i doczekaliśmy się zmiany interpretacji ogólnej dostosowującej podejście organów do Uchwały NSA.
Co powinno skutkować jednolitym podejściem zarówno sądów jak i organów lecz dopiero w roku 2014 ze względu na fakt, że dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczanego w skali roku.

Interpretacja ogólna  nr DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13 MF z dnia 21 listopada 2013 r. w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika z urzędu.
II FPS 1/13 - Uchwała I NSA
Sąd powinien poczekać na fakturę VAT od adwokata lub radcy - GazetaPrawna.pl

Zwrot kosztów remontu lokalu nie jest przychodem - GazetaPrawna.pl

 Kolejny raz teza: " nie ma daniny, bo nie ma przysporzenia majątkowego " znalazła swą realizację w oficjalnej wykładni prawa podatkowego dokonanej przez Ministra Finansów.

 Z uzasadnienia interpretacji ogólnej MF DD3/033/184/CRS/13/RD-94536/13 "Ponoszenie przez właścicieli lokali mieszkalnych opłat na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej może zobowiązywać także spółdzielnię mieszkaniową, w zakresie przewidzianym w statucie lub regulaminie tej spółdzielni, do uczestniczenia w wydatkach związanych z utrzymaniem w należytym stanie lokali stanowiących odrębną własność.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz ugruntowaną linię orzeczniczą sądów administracyjnych w przedstawionej sprawie należy uznać, że kwota zwrotu otrzymana na podstawie i zgodnie ze statutem lub regulaminem danej spółdzielni mieszkaniowej, przez właściciela lokalu mieszkalnego z funduszu remontowego spółdzielni mieszkaniowej nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem."

 Co to oznacza w konsekwencji?
W przypadku spełnienia poniższych warunków:
- refundacja musi zostać dokonana podstawie i zgodnie ze statutem lub regulaminem danej spółdzielni mieszkaniowej,
- stanowiąc zwrot wydatków na fundusz remontowy,
to taki zwrot jest podatkowo obojętny bo nie stanowi przychodu czy dochodu  w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak ma się to do już opodatkowanych takich zwrotów?
Wydaje się, że przy założeniu spełnienia powyższych warunków, można skorygować zeznanie roczne (o ile nie uległo przedawnieniu) a w uzasadnieniu przyczyn korekty powołać się na tą interpretację ogólną. Oczywiście dołączyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Interpretacja ogólna MF DD3/033/184/CRS/13/RD-94536/13
Zwrot kosztów remontu lokalu nie jest przychodem - GazetaPrawna.pl

TK: W sprawie przedawnień wszyscy powinni być traktowani jednakowo - GazetaPrawna.pl

Temat przedawnienia zobowiązań podatkowych po raz kolejny trafił na wokandę Trybunału Konstytucyjnego choć konstytucja nie przewiduje "prawa do przedawnienia" należności podatkowych.

Komunikat prasowy po rozprawie SK 40/12 dotyczącej stosowania hipoteki przymusowej podczas kontroli podatkowej zawiera następujące sentencje:
Stosowanie hipoteki przymusowej w wypadku  "uzasadnionej obawy niewykonania zobowiązania podatkowego" jest zgodne z konstytucją.
Sprzeczne z ustawą zasadniczą jest natomiast całkowite wyłączenie przedawnienia zobowiązań podatkowych zabezpieczonych hipoteką przymusową.
Ciekawe jest uzasadnienie tej drugiej części:
Płacenie podatków jest obowiązkiem powszechnym, a konstytucja nie przewiduje "prawa do przedawnienia" należności podatkowych. Niemniej, jeżeli już ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie tej instytucji, powinien przestrzegać w tym zakresie standardów konstytucyjnych. Całkowity brak przedawnienia należności zabezpieczonych hipoteką przymusową podczas kontroli podatkowej powoduje wydrążenie z treści instytucji przedawnienia i jej pozorność. Skutkiem tej regulacji jest zróżnicowanie zakresu czasowego obowiązków podatników w zależności od arbitralnego kryterium, tj. posiadania nieruchomości, na których można ustanowić hipotekę przymusową, bez względu na genezę, charakter i zakres zaległych należności podatkowych czy postawę podatnika podczas kontroli podatkowej. Ten sam cel (tj. zapewnienie maksymalnej ściągalności podatków) można osiągnąć mniej dolegliwymi dla podatnika metodami, tj. przerwaniem biegu przedawnienia na czas kontroli podatkowej. Całkowity brak przedawnienia należności zabezpieczonych hipoteką przymusową stanowi więc przekroczenie zakresu swobody regulacyjnej, przysługującego ustawodawcy w zakresie prawa podatkowego.
Zakwestionowany art. 70 § 6 ordynacji podatkowej w badanym brzmieniu decyzją ustawodawcy utracił moc obowiązującą 31 grudnia 2002 r. Jego obecnym odpowiednikiem jest art. 70 § 8 ordynacji podatkowej, który budzi podobne wątpliwości i wymaga pilnej interwencji ustawodawcy."
Wyrok jeszcze nie opublikowany oraz brak pełnego uzasadnienie.

TK: W sprawie przedawnień wszyscy powinni być traktowani jednakowo - GazetaPrawna.pl

NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl

Sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej a źródło przychodów - kolejna wskazówka.

Konkluzja rozstrzygnięcia sądowego sprowadza się do stwierdzenia, że jeśli dany budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych to mimo wykorzystywania w działalności gospodarczej przychód z jego sprzedaży podlega przepisom art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f.
Sprawa tyczyła sprzedaży budynku użytkowego, zakupionego przez podatnika wspólnie z żoną. W  1993r. podatnik utworzył spółkę cywilną i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Zakupiony obiekt nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, choć był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. W sierpniu 2010r. podatnik sprzedał swój udział w prawie własności w/w nieruchomości.
NSA w wyroku II FSK 2682/11 potwierdził sentencję WSA w Szczecinie z 2011-07-13 zawartą w wyroku I SA/Sz 430/11 której fragment cytuję "stwierdzić należy, że wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f., obejmuje tylko te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, spełniające warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., tj. wpisane do ewidencji środków trwałych, a także nieujęte w ewidencji środków trwałych składniki majątku wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b) p.d.o.f. oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie.
Skoro zatem, co wykazano wyżej, przedmiotowy udział w nieruchomości nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., to nie ma do niego zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 p.d.o.f.
Sąd uznał, że do sprzedaży przez podatnika udziału w przedmiotowej nieruchomości ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f. (por. wyrok NSA z dnia 20.02.2010r., sygn. akt II FSK 1507/08 dot. wyroku WSA w Warszawie z dnia 3.06.2008r., sygn. akt III SA/ Wa 312/08, wyrok NSA z dnia 18.05.2010r., sygn. akt II FSK 51/09)."
Niestety orzecznictwo w tym względzie nie jest jednoznaczne dlatego przed podjęciem decyzji o amortyzacji (wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych) lokalu użytkowego (ale i mieszkalnego) warto zapytać we wniosku interpretacyjnym o skutki jego sprzedaży.
 
II FSK 2682/11 - Wyrok NSA z 2013-10-02
NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl