NSA: Poczęstunek w biurze i lunch w restauracji są kosztem podatkowym GazetaPrawna.pl

Co można wywnioskować z postanowienia odmawiającego podjęcia uchwały przez NSA w składzie 7 sędziów ? Niestety niewiele może poza instrukcją kwalifikowania kosztów podatkowych i metod interpretacji przepisów podatkowych.

Sentencja: na pytanie Prokuratura Generalnego "Czy w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów reprezentacji należą koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych jedynie wówczas, gdy nie noszą one cech "okazałości", "wystawności" lub "wytworności", a jednocześnie nie przekraczają wydatków zwyczajowo przyjętych w obecnych realiach życia gospodarczego?" NSA II FPS 7/12  składzie 7 sędziów postanawia: odmówić podjęcia uchwały. 

 Powyższe postanowienie w mojej ocenie jest dobrym podręcznikiem dla osób pragnących zrozumieć zawiłości interpretacyjne prawa podatkowego, w szczególność określenia kosztów uzyskania przychodów. Warto zapoznać się z jego uzasadnieniem aby umiejętnie posiłkować się w pismach procesowych dotykających tych zagadnień. 
 Niestety w materii zrozumienia pojęcia "reprezentacja" wnosi niewiele. 
Być może poza odniesieniem do stosunkowo nowego trendu interpretacyjnego z wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 gdzie NSA dokonał wykładni pojęcia "reprezentacja" w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. i uznał, że nie należy tego pojęcia rozumieć jako "wystawność", "okazałość" czy "wytworność", ale jako "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie" ( czytaj wpis na moim blogu z dnia 29 Sie 2012: Zdaniem Ministerstwa ... ) - konkludując zgodnie z prezentowanym przez autora tego bloga poglądem, że tego rodzaju kryteria wyprowadzone z przepisów o przedstawicielstwie nie mogły jednak, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów, zostać uznane za przydatne do wskazania kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że wydatkami na reprezentację są poniesione koszty na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Termin ten związany jest zatem z pewnymi czynnościami faktycznymi (np. spotkanie z kontrahentem w restauracji i zjedzenie wspólnie posiłku), a nie reprezentacją w sensie prawnym. Jest oczywistym, że również w takiej sytuacji podatnik reprezentuje swoją firmę, jednak należy to odnieść raczej do potocznego znaczenia tego pojęcia, a nie przedstawicielstwa w sensie prawnym.
  Czyli wszystko zostaje po staremu.
Poprzednie wpisy na ten temat :

- 01 Paź 2012: Firmowy lunch jest ...

- 29 Sie 2012: Zdaniem Ministerstwa ...

Źródła:

II FPS 7/12 - Postanowienie NSA
NSA: Poczęstunek w biurze i lunch w restauracji są kosztem podatkowym GazetaPrawna.pl