Przepisy przejściowe VAT 2014

  Na początek nowych rozwiązań w podatku od towarów i usług należy rozpoznać obowiązek podatkowy na przełomie roku 2013/2014

  Niezbędne jest określenie kiedy dana czynność została wykonana. Ponieważ zgodnie z  art. 7. ust  1 ustawy z dnia 7.12.2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw1) ( Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z dnia 31.12.2012 r. ) w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19–21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.
 Zmiany tworzą nowe podejście do dokumentowania i rozliczania zdarzeń gospodarczych będących przedmiotem ustawy o podatku od towarów i usług. Odrywając praktycznie zupełnie rozpoznanie obowiązku podatkowego od faktu udokumentowania czynności poprzez wystawienie faktury. Nie ma już zapisu który wiązał dostawę towaru lub wykonanie usługi z powstaniem obowiązku podatkowego w chwili wystawienia faktury o ile została wystawiona w terminie. W roku 2014 określimy ten obowiązek bezpośrednio zgodnie z nowym art 19a oraz art 20-20b i art. 21

Zakres zmian w przepisach które będą obowiązywać od 01-01-2014
- określenie nowych zasad powstawania obowiązku podatkowego,
- określenie nowych zasad ustalania podstawy opodatkowania,
- określenie nowych zasad powstawania prawa do odliczenia,
- zmiany w przepisach określających treść oraz zasady wystawiania faktur,
- nowelizacja przepisów dotyczących obecnego zwolnienia podmiotowego, w tym zmiana charakteru tego zwolnienia,
- określenie nowych przepisów ograniczających dokonywanie odliczeń związanych z samochodami,
- określenie nowych zasad opodatkowania zaliczek na poczet eksportu towarów,
- likwidacja obecnego zwolnienia obejmującego dostawy towarów używanych.

Ustawa z dnia 7.12.2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw1) ( Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z dnia 31.12.2012 r. )
Temat dnia -  VAT 2014 - przepisy przejściowe - INFOR.pl

Obiad biznesowy jest kosztem podatkowym - GazetaPrawna.pl

 Wydatki na poczęstunek kawę i obiad z kontrahentem o ile związane z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Taki wniosek płynie z interpretacji ogólnej sygnatura DD6/033/127/SOH/2013/RD-12052 wydanej przez Ministra finansów 2013-11-25. Jest to kolejny objaw zdrowego rozsądku płynący z samego szczytu organów podatkowych oby tak dalej. Oto podstawowa teza tej interpretacji: "Należy stwierdzić, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej."


Obiad biznesowy jest kosztem podatkowym - GazetaPrawna.pl

Podwykonawca naliczy VAT od usług szkoleniowyche - GazetaPrawna.pl

Przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych w VAT należą do najwrażliwszych w tej ustawie bo ich niewłaściwe zastosowanie rodzi wielokroć znaczące konsekwencje finansowe.

 NSA w wyroku z dnia 2013-10-24 I FSK 1530/12 uchylił wyrok WSA w Gdańsku z 2012-07-04 I SA/Gd 432/12 zwracając sprawę do ponownego rozpatrzenia, co przekłada się na podzielenie stanowiska MF wyrażonego w skarżonej interpretacji indywidualnej. Dotyczyła ona realizacji projektu szkoleniowego finansowanego z środków unijnych pozyskanymi przez stowarzyszenie, zaś Generalnym Wykonawcą jest podmiotem, który otrzymał od Stowarzyszenia zlecenie zorganizowania oraz przeprowadzenia szkoleń w ramach tego projektu. Generalny Wykonawca zlecił wykonanie szkoleń podmiotowi który wystąpił o interpretację w sprawie zastosowania zwolnienia w stosunku do tych usług szkoleniowych.
W odpowiedzi MF uzasadniał między innymi w ten sposób "bezpośrednim dysponentem środków publicznych jest bowiem zleceniodawca usług, tj. Stowarzyszenie, zaś podwykonawcą Generalny Wykonawca. Spółka w tym układzie jest trzecim w kolejności podmiotem odpowiedzialnym za przeprowadzenie szkoleń (podwykonawcą podwykonawcy). Tak więc, o ile dla zleceniodawcy (Stowarzyszenia), który jest faktycznym organizatorem usług szkoleniowych oraz podwykonawcy (Generalnego Wykonawcy), otrzymane dofinansowanie pochodzi ze środków publicznych, tak dalsze dystrybuowanie tychże środków przez podwykonawcę powoduje, iż środki te tracą przymiot "publiczności", a stają się środkami prywatnymi." 


Czyli jeśli korzystałeś ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, a dysponentem pomocy był podmiot zlecający "może masz problem". Polecam powrót do zwolnienia podmiotowego.
Podwykonawca naliczy VAT od usług szkoleniowych - GazetaPrawna.pl
I FSK 1530/12 - Wyrok NSA z 2013-10-24

Uchwała NSA w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym tzw "urzędówek"

Wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną z urzędu, uzyskiwane przez pełnomocników wykonujących zawód w ramach działalności gospodarczej, jest kwalifikowany  jako przychód z tej działalności.

 Wydaje się, że najistotniejszy fragment w uzasadnieniu to " Wykonywanie zatem czynności pełnomocnika z urzędu nie jest oderwane od jego czynności wykonywanych jako pełnomocnika ustanowionego z wyboru klienta. Ponadto usługi te nie mają odrębnego charakteru, w stosunku do innych czynności realizowanych przez adwokata, radcę prawnego i doradcę podatkowego, jako pełnomocnika strony procesowej. Wykonując bowiem czynności pełnomocnika ustanowionego z urzędu dokonuje on w imieniu strony, którą reprezentuje, czynności prawnych, wynikających z tego pełnomocnictwa. Na podstawie tego umocowania pełnomocnik jest upoważniony do reprezentowania (zastępstwa) strony w stosunkach prawnych z innymi podmiotami prawa, przy czym zakres tej reprezentacji jest całkowicie niezależny od tego, czy wynika z umocowania przez samą stronę, czy też z urzędu. Tym samym, jeżeli pełnomocnik prowadzi swoją działalność zawodową we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły, usługa pomocy prawnej z urzędu wpisuje się w ciąg zdarzeń jego zorganizowanej działalności zawodowej prowadzonej na własny rachunek. Realizując przy tym zadania związane z usługą pomocy prawnej z urzędu, pełnomocnik wykonujący zawód w ramach kancelarii (w zespole adwokackim) lub spółki, z zasady korzysta z pomieszczeń i sprzętu tych form organizacyjnych jego działalności gospodarczej, m.in. spotykając się i kontaktując ze stroną, na rzecz której działa, jak również wykorzystuje w tym zakresie personel służący mu pomocą przy wykonywaniu tej działalności, co rzutuje zresztą na koszty tejże działalności.
Nie ma przy tym znaczenia forma organizacyjna tak prowadzonej działalności gospodarczej pełnomocnika (kancelaria, zespół adwokacki czy spółka), gdyż w takim przypadku każda pomoc prawna świadczona przez takiego pełnomocnika, a więc również ta z urzędu, jest wykonywana w ramach tejże organizacyjnej formy działalności gospodarczej, a wynagrodzenie – podobnie zresztą jak przy umocowaniu z wyboru – mimo że przyznane jest osobie pełnomocnika faktycznie świadczącego pomoc prawną, stanowi przychód z działalności gospodarczej, prowadzonej w określonej formie prawnej, w której np. w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f.)."

Czyli mamy wyznaczoną zasadę postępowania w odniesieniu do rozliczenia tych przychodów za rok 2013 ale co z przeszłością ?
Tu należy szukać pomocy w interpretacji ogólnej z 4 września 2002 r. (nr PB5/KD-033-317-2122/02) która wyznaczała kierunek przeciwny czyli uznawała Sądy jako płatnika z tytułu tych usług prawnych a samą usługę kwalifikowała każdorazowo do źródła określonego w art. 13 pkt 6. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Problemem może być zakres ochrony w przypadku stosowania się do  tej interpretacji ale o tym w kolejnym wpisie.
No i doczekaliśmy się zmiany interpretacji ogólnej dostosowującej podejście organów do Uchwały NSA.
Co powinno skutkować jednolitym podejściem zarówno sądów jak i organów lecz dopiero w roku 2014 ze względu na fakt, że dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczanego w skali roku.

Interpretacja ogólna  nr DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13 MF z dnia 21 listopada 2013 r. w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika z urzędu.
II FPS 1/13 - Uchwała I NSA
Sąd powinien poczekać na fakturę VAT od adwokata lub radcy - GazetaPrawna.pl

Zwrot kosztów remontu lokalu nie jest przychodem - GazetaPrawna.pl

 Kolejny raz teza: " nie ma daniny, bo nie ma przysporzenia majątkowego " znalazła swą realizację w oficjalnej wykładni prawa podatkowego dokonanej przez Ministra Finansów.

 Z uzasadnienia interpretacji ogólnej MF DD3/033/184/CRS/13/RD-94536/13 "Ponoszenie przez właścicieli lokali mieszkalnych opłat na fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej może zobowiązywać także spółdzielnię mieszkaniową, w zakresie przewidzianym w statucie lub regulaminie tej spółdzielni, do uczestniczenia w wydatkach związanych z utrzymaniem w należytym stanie lokali stanowiących odrębną własność.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz ugruntowaną linię orzeczniczą sądów administracyjnych w przedstawionej sprawie należy uznać, że kwota zwrotu otrzymana na podstawie i zgodnie ze statutem lub regulaminem danej spółdzielni mieszkaniowej, przez właściciela lokalu mieszkalnego z funduszu remontowego spółdzielni mieszkaniowej nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem."

 Co to oznacza w konsekwencji?
W przypadku spełnienia poniższych warunków:
- refundacja musi zostać dokonana podstawie i zgodnie ze statutem lub regulaminem danej spółdzielni mieszkaniowej,
- stanowiąc zwrot wydatków na fundusz remontowy,
to taki zwrot jest podatkowo obojętny bo nie stanowi przychodu czy dochodu  w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak ma się to do już opodatkowanych takich zwrotów?
Wydaje się, że przy założeniu spełnienia powyższych warunków, można skorygować zeznanie roczne (o ile nie uległo przedawnieniu) a w uzasadnieniu przyczyn korekty powołać się na tą interpretację ogólną. Oczywiście dołączyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Interpretacja ogólna MF DD3/033/184/CRS/13/RD-94536/13
Zwrot kosztów remontu lokalu nie jest przychodem - GazetaPrawna.pl

TK: W sprawie przedawnień wszyscy powinni być traktowani jednakowo - GazetaPrawna.pl

Temat przedawnienia zobowiązań podatkowych po raz kolejny trafił na wokandę Trybunału Konstytucyjnego choć konstytucja nie przewiduje "prawa do przedawnienia" należności podatkowych.

Komunikat prasowy po rozprawie SK 40/12 dotyczącej stosowania hipoteki przymusowej podczas kontroli podatkowej zawiera następujące sentencje:
Stosowanie hipoteki przymusowej w wypadku  "uzasadnionej obawy niewykonania zobowiązania podatkowego" jest zgodne z konstytucją.
Sprzeczne z ustawą zasadniczą jest natomiast całkowite wyłączenie przedawnienia zobowiązań podatkowych zabezpieczonych hipoteką przymusową.
Ciekawe jest uzasadnienie tej drugiej części:
Płacenie podatków jest obowiązkiem powszechnym, a konstytucja nie przewiduje "prawa do przedawnienia" należności podatkowych. Niemniej, jeżeli już ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie tej instytucji, powinien przestrzegać w tym zakresie standardów konstytucyjnych. Całkowity brak przedawnienia należności zabezpieczonych hipoteką przymusową podczas kontroli podatkowej powoduje wydrążenie z treści instytucji przedawnienia i jej pozorność. Skutkiem tej regulacji jest zróżnicowanie zakresu czasowego obowiązków podatników w zależności od arbitralnego kryterium, tj. posiadania nieruchomości, na których można ustanowić hipotekę przymusową, bez względu na genezę, charakter i zakres zaległych należności podatkowych czy postawę podatnika podczas kontroli podatkowej. Ten sam cel (tj. zapewnienie maksymalnej ściągalności podatków) można osiągnąć mniej dolegliwymi dla podatnika metodami, tj. przerwaniem biegu przedawnienia na czas kontroli podatkowej. Całkowity brak przedawnienia należności zabezpieczonych hipoteką przymusową stanowi więc przekroczenie zakresu swobody regulacyjnej, przysługującego ustawodawcy w zakresie prawa podatkowego.
Zakwestionowany art. 70 § 6 ordynacji podatkowej w badanym brzmieniu decyzją ustawodawcy utracił moc obowiązującą 31 grudnia 2002 r. Jego obecnym odpowiednikiem jest art. 70 § 8 ordynacji podatkowej, który budzi podobne wątpliwości i wymaga pilnej interwencji ustawodawcy."
Wyrok jeszcze nie opublikowany oraz brak pełnego uzasadnienie.

TK: W sprawie przedawnień wszyscy powinni być traktowani jednakowo - GazetaPrawna.pl

NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl

Sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej a źródło przychodów - kolejna wskazówka.

Konkluzja rozstrzygnięcia sądowego sprowadza się do stwierdzenia, że jeśli dany budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych to mimo wykorzystywania w działalności gospodarczej przychód z jego sprzedaży podlega przepisom art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f.
Sprawa tyczyła sprzedaży budynku użytkowego, zakupionego przez podatnika wspólnie z żoną. W  1993r. podatnik utworzył spółkę cywilną i rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Zakupiony obiekt nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, choć był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. W sierpniu 2010r. podatnik sprzedał swój udział w prawie własności w/w nieruchomości.
NSA w wyroku II FSK 2682/11 potwierdził sentencję WSA w Szczecinie z 2011-07-13 zawartą w wyroku I SA/Sz 430/11 której fragment cytuję "stwierdzić należy, że wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f., obejmuje tylko te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, spełniające warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., tj. wpisane do ewidencji środków trwałych, a także nieujęte w ewidencji środków trwałych składniki majątku wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b) p.d.o.f. oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie.
Skoro zatem, co wykazano wyżej, przedmiotowy udział w nieruchomości nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 p.d.o.f., to nie ma do niego zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 p.d.o.f.
Sąd uznał, że do sprzedaży przez podatnika udziału w przedmiotowej nieruchomości ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f. (por. wyrok NSA z dnia 20.02.2010r., sygn. akt II FSK 1507/08 dot. wyroku WSA w Warszawie z dnia 3.06.2008r., sygn. akt III SA/ Wa 312/08, wyrok NSA z dnia 18.05.2010r., sygn. akt II FSK 51/09)."
Niestety orzecznictwo w tym względzie nie jest jednoznaczne dlatego przed podjęciem decyzji o amortyzacji (wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych) lokalu użytkowego (ale i mieszkalnego) warto zapytać we wniosku interpretacyjnym o skutki jego sprzedaży.
 
II FSK 2682/11 - Wyrok NSA z 2013-10-02
NSA: sprzedaż budynku nieujętego w ewidencji to nie przychód z firmy | rp.pl

Interpretacja ogólna w sprawie oznaczania na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi

Minister finansów w interpretacji ogólnej objaśnił jak należy oznaczać towary i usługi na paragonach (po 1 październiku 2013)

 Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących(Dz.U. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem z 2013 r.”, paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Dodatkowo, zgodnie z brzmieniem ust. 2 § 8 rozporządzenia z 2013 r., paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.
Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczenia podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikację.
Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika.
Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust.2 rozporządzenia z 2013 r.obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi.
Jednocześnie należy podkreślić, iż przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi (np. barwa, pojemność, rozmiar).
więcej w Interpretacja ogólna PT7/033/1/589/MHL/13/RD - 94492

Istota stanu faktycznego we wniosku o interpretację - GazetaPodatkowa.pl

NSA w wyroku z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2619/11
pomaga zrozumieć określenie " stan faktyczny ", o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.)

W uzasadnieniu wyroku znajdziemy następujące tezy "Wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny, o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), to stan faktyczny w relacji do którego może zostać w ogóle wydana zgodna z prawem indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, nie zaś interpretacja określonej treści. Podatkowy organ interpretacyjny wydający interpretację, jak również kontrolujący zaskarżoną interpretację sąd administracyjny nie są uprawnione do wymagania aby wniosek interpretacyjny przedstawiał okoliczności stanu faktycznego, od których uzależnione może być dokonanie w wydanej interpretacji określonej oceny zastosowania podatkowego prawa materialnego"
oraz "uzupełnianie stanu faktycznego już po wydaniu interpretacji – we wniosku o usunięcie naruszenia prawa czy też w pismach postępowania sądowoadministracyjnego - nie jest prawnie skuteczne, ponieważ nie może zmienić ex post stanu faktycznego wydanej i zaskarżonej do sądu interpretacji. Nie ma natomiast przeszkód prawnych, aby zainteresowany ponownie wystąpił o wydanie interpretacji, zawierając tym razem we wniosku treści konstruujące stan faktyczny, które jego zdaniem są potrzebne a we wcześniejszym wniosku interpretacyjnym zostały pominięte."
 
Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2619/11
Istota stanu faktycznego we wniosku o interpretację - GazetaPodatkowa.pl

Tylko miesiąc na wznowienie postępowania w sprawie podatku od nieujawnionych źródeł przychodów - Eksperci o podatkach - Czytaj - podatki.abc.com.pl

Dnia 27-08-2013 w  Dzienniku Ustaw 2013 poz. 985 ogłoszono wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09 
którego sentencja brzmi następująco:
I - 1. Art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2001 r.:
    a) nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 42 ust. 1, art. 46 i art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
   b) jest zgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
2. Art. 20 ust. 3 ustawy powołanej w punkcie 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r., jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
3. Art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 848, 1101, 1342 i 1529) jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji.
II Przepis wymieniony w części I punkcie 3 traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
 Niestety do dnia dzisiejszego brak uzasadnienia ale można przynajmniej zapoznać się z brzmieniem zakwestionowanych przepisów i tak art. 20 ust 3 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006:
" Wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania." 
Dla porównania przepis ten w aktualnej wersji :
" Wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania." 
 niby prawie identyczne :).
 Zaś art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - "Zobowiązanie z tytułu opodatkowania dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania rocznego dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, za rok podatkowy, którego dotyczy decyzja." który traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od 28-08-2013.
Czyli czekamy na uzasadnienie a jeśli wydano względem Ciebie decyzję w zakresie dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych to nie czekaj tylko błyskawicznie do dobrego doradcy podatkowego, może da się z tym coś zrobić.
No i już mamy wyrok z uzasadnieniem:
Wyrok z dnia 2013-07-18, sygn. SK 18/09   Komunikat prasowy
Zasady opodatkowania dochodu niezgłoszonego przez podatnika Dz.U. 2013..985 z dnia 2013-08-27

Tylko miesiąc na wznowienie postępowania w sprawie podatku od nieujawnionych źródeł przychodów 

Drugie dziecko daje ulgę podatkową w PIT bez względu na dochód rodziców - Gazeta Prawna

 Nowa ulga na dzieci, już znajduje swoje interpretacje a tak naprawdę nie skorzystał z niej jeszcze żaden podatnik.

 Całe szczęście, że są to interpretacje sprzyjające podatnikom. Ale na początek może warto zapoznać się z nowym brzmieniem  przepisów :"art. 27f ust 1. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
    1) wykonywał władzę rodzicielską;
    2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
    3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
2. Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
    1) jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
        a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
        b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
    2) dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
    3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
        a) 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
        b) 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
        c) 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

2a. Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

2b. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

2c. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
    1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
    2) wstąpiło w związek małżeński.

2d. Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się:
    1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;
    2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

3. W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

4. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

5. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
    1) odpis aktu urodzenia dziecka;
    2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
    3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
    4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

7. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6."
Jak widać będzie co interpretować ale na ten moment w ocenie MF  z przepisu tego wynika, że z odliczenia na dwoje lub troje dzieci skorzysta podatnik, któremu odpowiednio drugie lub trzecie dziecko urodzi się nawet w ostatnim dniu roku, tj. 31 grudnia. Także w takim wypadku odliczenie uwzględnia się w stosunku miesięcznym. Oznacza to, że jeżeli drugie dziecko urodziło się w ciągu roku, to podatnik może skorzystać z ulgi na nie począwszy od miesiąca, w którym przyszło na świat.
 Czyli osoby których przychody w danym roku przekroczyły odpowiednio kwoty określone w art. 27f ust 2 pkt 1 litera a lub b sprawujące opiekę w stosunku do jednego dziecka w przypadku kiedy co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełniły funkcję lub sprawowały opiekę w stosunku do kolejnego, uzyskają prawo do ulgi za pierwsze dziecko oraz za określony czas sprawowania opieki nad kolejnym.


Interpelacja poselska (nr 19107/13)
Drugie dziecko daje ulgę podatkową w PIT bez względu na dochód rodziców - Gazeta Prawna

Powrót do zwolnienia z VAT możliwy także w trakcie roku - GazetaPrawna.pl

 Kolejna nadinterpretacja prawa podatkowego "powszechnie obowiązująca" chyba przechodzi do lamusa i decyzję o powrocie do zwolnienia podmiotowego w VAT będzie można podjąć w dowolnym momencie.

Potwierdza to wyrok WSA w Krakowie z 2013-06-19 sygnatura I SA/Kr 548/13 w uzasadnieniu którego znajdziemy następujący fragment: "Organ podatkowy w treści interpretacji indywidualnej w istocie nie przedstawił argumentacji w oparciu o którą stanowisko skarżącego uznał za błędne, ograniczając się jedynie do samego stwierdzenia, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego i przywołania art. 11 Ordynacji podatkowej. Stanowisko to abstrahuje jednak od charakteru i treści przepisu art. 113 ust. 11 u.p.t.u. Przywołane normowanie odnosi się bowiem do szczególnego przypadku podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnowali, pozostawiając poza zakresem oddziaływania inne sytuacje korzystania ze zwolnienia (na przykład podatników korzystających ze zwolnienia przez cały okres działalności). Ponadto w przepisie tym ustawodawca odwołuje się do zachowania podatnika ("podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia") oraz wyznacza początkowy moment takiego możliwego postępowania ("nie wcześniej niż"). Zaaprobowanie stanowiska organu, dopuszczającego zwolnienie od podatku z początkiem roku podatkowego (wyłącznie) także w odniesieniu do przypadku podatników wskazanych w ust. 11 art. 113 tej ustawy doprowadziłoby do sytuacji, w której (w pewnym zakresie) wymieniony obok przepis (art. 113 ust. 11) pozbawiony by został znaczenia normatywnego, a mianowicie w odniesieniu do podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia z powodu przekroczenia dopuszczalnego poziomu obrotów w roku ubiegłym. Wszakże już z tego powodu (dokonania sprzedaży ponad limit) zwolnienie w roku następnym nie mogłoby być stosowane, a zatem roczna karencja w zakresie "korzystania ze zwolnienia" nie byłaby wynikiem zastosowania ust. 11 art. 113, lecz ust. 1 tego artykułu. Tymczasem przepis art. 113 ust. 11 w sposób równoprawny traktuje podatników którzy zrezygnowali ze zwolnienia, jak i tych którzy utracili prawo do zwolnienia. Przeciwko poglądowi organu przemawia także wykładnia historyczna. Przepis art. 113 ust. 11 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2008 r. stanowił, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Poprzednie brzmienie przepisu wskazywało zatem, że upływ trzyletniego okresu otwierający drogę do ponownego skorzystania ze zwolnienia, mógł przypadać z końcem każdego miesiąca w trakcie roku podatkowego, co bez wątpienia odrywało to unormowanie, od sztywnego wyznaczenia zwolnienia z początkiem nowego roku podatkowego, tak jak to wynika z art. 113 ust. 1 u.p.t.u. Względna samodzielność podstawy zwolnienia, o której mowa w ust. 11 art. 113 uzasadniona była również odmiennym (od ust. 1 art. 113) charakterem zwolnienia, o czym decydowało stwierdzenie odnośnie "możności skorzystania ze zwolnienia przez podatnika po upływie trzech lat", nawiązujące do sfery jego decyzji. Konieczna jest przy tym wzmianka, że przekroczenie limitów w roku poprzednim i bieżącym uniemożliwiało skorzystanie ze zwolnienia. Modyfikacja treści przepisu art. 113 ust. 11, wprowadzona z dniem 1.01.2009 r. (na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nie zmieniła przeto zasadniczego charakteru tego przepisu, lecz spowodowała tylko określenie w sposób odmienny od dotychczasowego – okresu, po upływie którego podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia (w odniesieniu do podatnika który utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował). Odmiennych wniosków nie dostarcza analiza uzasadnienia rządowego projektu ustawy zmieniającej (druk nr 819 Sejmu VI kadencji), gdzie wskazano jedynie na brak konieczności dalszego utrzymywania przez 3 lata w systemie VAT podatnika, który osiąga sprzedaż poniżej limitu do zwolnienia. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 kwietnia 2013r. sygn. akt I SA/Wr 350/13.)"
 
Powrót do zwolnienia z VAT możliwy także w trakcie roku - GazetaPrawna.pl
Wyrok WSA w Krakowie z 2013-06-19 sygnatura I SA/Kr 548/13
Wyrok WSA we Wrocławiu z 2013-04-23 sygnatura I SA/Wr 350/13

NSA: Żona nie może kupić mieszkania od męża

Zwolnienie w PIT środków wydatkowanych ze sprzedaży nieruchomości, na własne potrzeby mieszkaniowe, nie będzie miało miejsca w sytuacji kiedy nabędziemy do majątku wspólnego małżonków lokal będący odrębną własnością jednego z nich.

 Tak przynajmniej uważa WSA i potwierdza to wyrok NSA z 2013-08-07 - II FSK 2385/11
 W uzasadnieniu swego wyroku WSA wyjaśnia: " Na wstępie wskazać należy, że z wniosku o interpretację wynika, iż Skarżąca planuje zawarcie "odpłatnej" umowy majątkowej małżeńskiej w wyniku której nabędzie, z mocą wsteczną prawo własności do lokalu mieszkalnego swojego męża, poprzez włącznie tegoż lokalu do wspólnego majątku małżonków w zamian za pieniądze uzyskane ze sprzedaży swojego mieszkania.
W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady w doktrynie prawa cywilnego wyrażane są poglądy, zgodnie z którymi możliwe jest zawarcie zarówno umowy majątkowej małżeńskiej na mocy której ustrój ustawowy zostaje rozszerzony o dodatkowe składniki (co powoduje przejście określonej rzeczy lub prawa majątkowego z majątku osobistego małżonka do majątku wspólnego), jak i umowy w wyniku której dojdzie do przeniesienia określonego składniku majątkowego należącego do majątku odrębnego jednego z małżonków do ich majątku wspólnego (por. M. Nazar w "System Prawa Prywatnego", Tom 11 Prawo rodzinnego i opiekuńcze pod red. T. Smyczńskiego, Warszawa 2009 str. 248 i nast. oraz 368 i nast.). Jak wskazano w cytowanym wyżej opracowaniu, włączenie nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majtku wspólnego jest możliwe tylko w formie intercyzy (umowy majątkowej małżeńskiej). W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, zasada ta dotyczy również włączenia do majątku wspólnego małżonków prawa do lokalu mieszkalnego, zarówno stanowiącego odrębną własność uregulowaną w ustawie z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U: z 2000, nr 80 poz. 903) jak też stanowiącego ograniczone prawo rzeczowe określone w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych.
W wyniku zawarcia takiej umowy ograniczone prawo rzeczowe (spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego) czy też nieruchomość stanowiące wyłączną własność jednego z małżonków staje się współwłasnością obojga małżonków. Podkreślić jednak należy, że współwłasność istniejąca między małżonkami, pomiędzy którymi istnieje system wspólności majątkowej, ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Jak wskazuje się doktrynie, w ramach takiej umowy małżonek - właściciel nieruchomości - nie przenosi prawa własności całej nieruchomości, ponieważ zachowuje współuprawnienie do niej jako całości w ramach wspólności łącznej, ani nie przenosi jakiegoś udziału, ponieważ w tej wspólności nie ma udziałów (opr. cit. str. 429).
Nie można więc uznać za uzasadnione stanowiska Skarżącej wyrażonego w skardze, zgodnie z którym powyższa czynność wywołuje skutki podobne do przesunięcia majątkowego między majątkami odrębnymi, to jest że każdy z małżonków stanie się współwłaścicielem połowy mieszkania i połowy wniesionych środków finansowych. Na skutek powyższej czynności prawo do lokalu należeć będzie niepodzielnie do obojga małżonków, podobnie jak prawo do środków finansowych uzyskanych przez Skarżącą ze sprzedaży odziedziczonego lokalu."
Czyli ta forma optymalizacji podatkowej należy do bardzo ryzykownych i zdecydowanie niepolecanych choć kusząca bo PIT przy zbyciu nieruchomości to kwoty znaczące.

NSA: Żona nie może kupić mieszkania od męża
Wyrok NSA z 2013-08-07 - II FSK 2385/11

Pracę sezonową małoletniego trzeba rozliczyć z fiskusem - GazetaPrawna.pl

 Dochody małoletnich a obowiązki podatkowe rodziców.

Zgodnie z art. 7 ustawy o PIT dochody małoletniego dziecka co do zasady dolicza się do tych osiągniętych przez rodziców. Wyjątkiem są m.in. dochody z umowy o pracę, umowy-zlecenia, umowy o dzieło czy praktyk uczniowskich, które powinny być rozliczone niezależnie od dochodu rodzica. Jeśli małoletni zarobi w ten sposób pieniądze, chociażby sezonowo, to matka lub ojciec będą musieli złożyć za niego oddzielne zeznanie podatkowe. Trzeba pamiętać, że pod deklaracją podpisuje się rodzic, a nie dziecko.
Należy to traktować raczej jako handikap niż problem bowiem płatnik zazwyczaj zobowiązany jest do poboru podatku bez uwzględnienia kwoty wolnej. Natomiast w zeznaniu składanym za dziecko możemy oczywiście już ją uwzględnić co będzie zazwyczaj skutkowało zwrotem podatku do kwoty 556 zł.  
Ponadto dochody te nawet po przekroczeniu kwoty wolnej (3091 zł), w przypadku dzieci małoletnich, nie powodują utraty prawa do ulgi rodzinnej (w tym roku po raz pierwszy rozliczane według nowych zasad). 

Pracę sezonową małoletniego trzeba rozliczyć z fiskusem - GazetaPrawna.pl

Działalność gospodarcza a sprzedaż nieruchomości poza firmą podatnika | rp.pl

 Sprzedaż działek, wydzielonych z gruntów rolnych nabytych przez małżonków, może zostać potraktowana jako przychód z działalności gospodarczej.

WSA Olsztyn w uzasadnieniu wyroku (nieprawomocny) - I SA/Ol 167/13 podnosi: " Z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby sprzedaż działek przez skarżącą miała charakter okazjonalny i obejmowała nieruchomości stanowiące majątek osobisty, wręcz przeciwnie, wynika z niego, że działania te były zamierzone i zorganizowane. Zakres, rozmiar, wielkość zaangażowanego kapitału oraz częstotliwość dokonywanych przez stronę transakcji zakupu i sprzedaży nie miały charakteru okazjonalnego, czy prywatnego, lecz był to profesjonalny obrót gospodarczy. Ustalenia faktyczne dokonane w postępowaniu organów obu instancji dowodzą, że na przestrzeni kilku lat były podejmowane celowe i planowane działania, które doprowadziły do podziału nieruchomości na wiele działek, do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, do wydzielenia dróg wewnętrznych i szeregu innych poczynań organizacyjnych, które umożliwiały sprzedaż gruntów z jak największym zyskiem. "
 Wyrok jest nieprawomocny lecz należy uwzględnić jego uzasadnienie w ewentualnych deklaracjach podatkowych składanych po dokonaniu sprzedaży nieruchomości niezależnie czy uważamy, że pochodzą z majątku osobistego.
 "Na ocenę, że prowadzona działalność jest działalnością gospodarczą nie wpływają formalne znamiona tej działalności, bowiem ocena czy dana działalność jest działalnością gospodarczą dokonuje się w sposób obiektywny, niezależnie od tego jak działalność tę ocenia i nazywa prowadzący tę działalność i czy wypełnia związane z tą działalnością obowiązki (wyrok NSA z dnia 11 października 2005r., sygn. akt II FSK 543/05, wyrok z dnia 21 kwietnia 2006 r., sygn. akt FSK 1972/05)." - można znaleźć również w tym uzasadnieniu.
 Zainteresowanym polecam całość uzasadnienia: Wyroku WSA w Olsztynie - I SA/Ol 167/13
Działalność gospodarcza a sprzedaż nieruchomości poza firmą podatnika | rp.pl

NSA: VAT na szafy wnękowe i meble do zabudowy to 8, a nie 23 proc. Będzie można starać się o zwrot różnicy - GazetaPrawna.pl

Świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji

Sentencja  uchwały NSA w składzie 7 sędziów - I FPS 2/13: "Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, należy traktować jako usługę modernizacji, podlegającą opodatkowaniu stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa o VAT), czy też jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy, podlegającą opodatkowaniu stawką podstawową, określoną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT?" podjął następującą uchwałę: W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)". zgłoszono zdanie odrębne.
 Uchwała ta ma ogromne znaczenie szczególnie dla firm świadczące takie usługi ale jej uzasadnienie winno wyjaśnić jakie przesłanki kierowały składem do podjęcia jej w tym kształcie. Jak szeroko można postrzegać  zdarzenie gospodarcze aby uznać je jeszcze za usługę a już nie za dostawę towarów.
 Dlatego dopiero po opublikowaniu uzasadnienia będzie można ocenić jej doniosłość.
 Kierunek niewątpliwie korzystny dla podatników ale w mojej opinii nieco odbiegający od interpretacji ETS.
Uchwała NSA - I FPS 2/13
NSA: VAT na szafy wnękowe i meble do zabudowy to 8, a nie 23 proc. Będzie można starać się o zwrot różnicy - GazetaPrawna.pl
Wszystkie firmy montujące meble mogą naliczać 8-proc. VAT - GazetaPrawna.pl

NSA: Poczęstunek w biurze i lunch w restauracji są kosztem podatkowym GazetaPrawna.pl

Co można wywnioskować z postanowienia odmawiającego podjęcia uchwały przez NSA w składzie 7 sędziów ? Niestety niewiele może poza instrukcją kwalifikowania kosztów podatkowych i metod interpretacji przepisów podatkowych.

Sentencja: na pytanie Prokuratura Generalnego "Czy w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów reprezentacji należą koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych jedynie wówczas, gdy nie noszą one cech "okazałości", "wystawności" lub "wytworności", a jednocześnie nie przekraczają wydatków zwyczajowo przyjętych w obecnych realiach życia gospodarczego?" NSA II FPS 7/12  składzie 7 sędziów postanawia: odmówić podjęcia uchwały. 

 Powyższe postanowienie w mojej ocenie jest dobrym podręcznikiem dla osób pragnących zrozumieć zawiłości interpretacyjne prawa podatkowego, w szczególność określenia kosztów uzyskania przychodów. Warto zapoznać się z jego uzasadnieniem aby umiejętnie posiłkować się w pismach procesowych dotykających tych zagadnień. 
 Niestety w materii zrozumienia pojęcia "reprezentacja" wnosi niewiele. 
Być może poza odniesieniem do stosunkowo nowego trendu interpretacyjnego z wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 gdzie NSA dokonał wykładni pojęcia "reprezentacja" w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. i uznał, że nie należy tego pojęcia rozumieć jako "wystawność", "okazałość" czy "wytworność", ale jako "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie" ( czytaj wpis na moim blogu z dnia 29 Sie 2012: Zdaniem Ministerstwa ... ) - konkludując zgodnie z prezentowanym przez autora tego bloga poglądem, że tego rodzaju kryteria wyprowadzone z przepisów o przedstawicielstwie nie mogły jednak, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów, zostać uznane za przydatne do wskazania kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że wydatkami na reprezentację są poniesione koszty na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Termin ten związany jest zatem z pewnymi czynnościami faktycznymi (np. spotkanie z kontrahentem w restauracji i zjedzenie wspólnie posiłku), a nie reprezentacją w sensie prawnym. Jest oczywistym, że również w takiej sytuacji podatnik reprezentuje swoją firmę, jednak należy to odnieść raczej do potocznego znaczenia tego pojęcia, a nie przedstawicielstwa w sensie prawnym.
  Czyli wszystko zostaje po staremu.
Poprzednie wpisy na ten temat :

- 01 Paź 2012: Firmowy lunch jest ...

- 29 Sie 2012: Zdaniem Ministerstwa ...

Źródła:

II FPS 7/12 - Postanowienie NSA
NSA: Poczęstunek w biurze i lunch w restauracji są kosztem podatkowym GazetaPrawna.pl

Niższy VAT tylko do prac wewnątrz budynku - GazetaPrawna.pl

Uchwała 7 sędziów NSA w sprawie dotyczącej stawki podatku na usługi budowlane prowadzone poza budynkiem mieszkalnym:

 "Obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, ze zm., w brzmieniu od 1 stycznia 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1336) i w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 224, poz. 1799) nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem."
 Cytowana powyżej treść uchwały zakreśla stan prawny rozstrzygany oraz odpowiedź na konkretny problem budzący wątpliwości interpretacyjne. Co do zasady uchwały te są wiążące – bezpośrednio (przede wszystkim uchwały konkretne wiążą pytający skład orzekający WSA, z uwagi na art. 187 § 2 p.p.s.a.) lub pośrednio – dla innych sądów administracyjnych. Jak bowiem wynika z art. 269 § 1 p.p.s.a., jeżeli jakikolwiek skład sądu administracyjnego rozpoznający sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale składu siedmiu sędziów, całej Izby albo w uchwale pełnego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi.
 Dlatego uwzględniając zawężający charakter uchwały należy spodziewać się, że organy podatkowe ale także sądy administracyjne w analogicznych stanach prawnych będą się do niej odwoływać bądź bezpośrednio stosować. 
 Wszystkie firmy budowlane które stosowały obniżoną stawkę VAT na usługi wykonywane poza obrysem budynku winne zastanowić się nad ewentualnymi korektami tych rozliczeń bo jeśli zrobi to organ podatkowy to koszty mogą być znacznie większe.


Uchwała NSA - I FPS 7/12
Niższy VAT tylko do prac wewnątrz budynku - GazetaPrawna.pl

Spóźniona deklaracja nie musi rodzić konsekwencji - GazetaPrawna.pl

Mandat za złożenie deklaracji po terminie tylko w przypadkach szczególnych.

      Zgodnie z art 56 ust 4 karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega także ten podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia. Co w wielu urzędach skarbowych traktowane jest wręcz jako obligacja do karania mandatem nawet za jednodniowe spóźnienie w złożeniu deklaracji czy zeznania podatkowego. 

      Nieco inaczej do tematu podchodzi minister finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 16947 w sprawie wystawiania mandatów za wykroczenia skarbowe, gdzie między innymi zauważa "dostrzegając potrzebę racjonalnego wykorzystania środków przewidzianych w k.k.s. w „Zadaniach dla dyrektorów izb skarbowych i naczelników urzędów skarbowych w zakresie realizacji przez organy administracji podatkowej polityki finansowej państwa w 2013 r.”, zlecił podległym organom szersze stosowanie działań prewencyjnych i informacyjnych. Powinny one uprzedzać działania restrykcyjne podejmowane wobec podatników, którzy nie zastosują się do środków mniej uciążliwych. Wyjątkiem są sytuacje oczywiste bądź gdy z danych historycznych wynika, że podatnik nie jest skłonny do przestrzegania przepisów podatkowych. Indywidualny charakter każdej ze spraw obliguje organy do tego, aby badać w każdym przypadku istnienie przesłanek stanowiących podstawę do ścigania czynu zabronionego." oraz przypomina też, że warunkiem niezbędnym do wymierzenia mandatu jest zgoda sprawcy (jej brak powoduje, że sprawa podlega rozpoznaniu na ogólnych zasadach przez sąd).

      Ale warto tu przytoczyć  art. 1. § 2. kodeksu karno skarbowego który mówi, że nie jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Jeśli żyjemy w kraju w którym punktualność jest ważniejsza niż rzetelne rozliczenie się z fiskusem to pewnie możemy mówić o jakiejkolwiek szkodliwości społecznej. Ale postrzegając opieszałość działań organów państwa jako normę, to małe opóźnienie w udostępnieniu do lektury, swoich zeznań i deklaracji jest zupełnie obojętne społecznie.

Spóźniona deklaracja nie musi rodzić konsekwencji - GazetaPrawna.pl

Wniesienie wkładu niepieniężne to przychód z kapitałów | rp.pl

Optymalizacja podatkowa ma swoje granice w przepisach ustawy, zaś nadmiernie agresywna może powodować znaczące obciążenia nie tylko podatkowe, odsetki, koszty zastępstwa i inne koszty procesu czy ewentualnie konsekwencje wynikające z kodeksu karno-skarbowego.

W poniższej sprawie podatnik nie dokonał właściwej oceny co do podatkowych skutków wniesienie nieruchomości w formie aportu w zamian za udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Istota sprawy jednak leży w przeszacowaniu wartości objętych udziałów w stosunku do wartości tej nieruchomości.
Pierwszym i najistotniejszy elementem analizy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest określenie źródła przychodów, bo tam leży wskazówka jak określić przychód i koszty jego uzyskania oraz powstanie obowiązku podatkowego. W tym miejscu powstał spór rozstrzygnięty prawomocnym  Wyrokiem NSA z 2013-05-22II FSK 1838/11. Podtrzymującym  Wyrok WSA we Wrocławiu z 2011-04-12 I SA/Wr 79/11 który między innymi argumentuje następująco "Należy przypomnieć, że punktem wyjścia w procesie wykładni jest analiza kontekstu językowego danego przepisu. Jednocześnie interpretator [...] powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które by tworzyło spójny z prakseologicznego punktu widzenia system (por. uchwała TK z dnia 25.01.1995r. sygn. akt W 14/94, opubl. OTK 1995/1/19). Żadnego przepisu ustawy [...] nie można interpretować w oderwaniu od jej pozostałych przepisów (uchwała NSA z dnia 29 maja 2000r. sygn. akt FPS 2/00, opubl. ONSA 2001/1/2)" i dalej "odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy Sąd stwierdza – podzielając stanowisko organu podatkowego - że źródłem przychodu są przychody z kapitałów pieniężnych nie zaś przychody z praw majątkowych czy odpłatnego zbycia nieruchomości i prawa majątkowego.
Strona skarżąca w swych wywodach skrupulatnie pomija okoliczność, że wiodącym faktem podlegającym ocenie z punktu widzenia prawa podatkowego jest nie tyle zbycie nieruchomości czy prawa majątkowego co objęcie przez nią udziałów w spółce kapitałowej, wtórną zaś okolicznością jest to, że udziały te zostały pokryte w części gotówką, w części wkładem niepieniężnym." 
W efekcie nabycie udziałów w wartości nominalnej 6 000 000zł w zamian za 1/2 udziału w nieruchomości wartej mniej niż 2 000 000 zł wygenerowano zaległość podatkową około 1 000 000 zł. Co istotne akt notarialny został zawarty w 2007 roku, czyli odsetki też znaczące, zaś konsumpcja efektów tej "optymalizacji" ciągle wątpliwa.

II FSK 1838/11 - Wyrok NSA z 2013-05-22
Wniesienie wkładu niepieniężne to przychód z kapitałów | rp.pl

Urząd skarbowy nie powinien karać podatnika za własne błędy - GazetaPrawna.pl

Instytucja "milczącej interpretacji" znalazła swoją kolejną wykładnię w wyroku NSA II FSK 1714/11.

Teza wyroku: "Zaistnienie jakichkolwiek wątpliwości co do obrazu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego powinno skutkować zwróceniem się do wnioskodawcy o sprecyzowanie bądź uzupełnienie jego wypowiedzi w celu poprawnego wywiązania się z obowiązku udzielenia interpretacji. Niedopuszczalne jest w związku z tym przyjęcie najpierw, że wnioskodawca jasno wskazał stan faktyczny, z którym łączy się jego pytanie, a następnie doszukiwanie się różnic pomiędzy tym stanem i stanem ustalonym w toku postępowania wymiarowego" w mojej opinii jest zbyt daleko idąca acz warto ją pamiętać aby użyć w stosownej sytuacji. Bowiem każda istotna rozbieżność  pomiędzy stanem faktycznym przedstawionym we wniosku a tym ustalonym w trakcie postępowania wymiarowego może skutkować tym, że interpretacja przestaje wiązać organy podatkowe. 
Znacznie istotniejszy wydaje się następujący fragment uzasadnienia : 
"W sprawie, w której wydano zaskarżony wyrok, w obrocie prawnym pozostawała "milcząca interpretacja", co oznacza, że wnioskodawczyni korzystała z ochrony przewidzianej przepisem art. 14o Ordynacji podatkowej (wydano interpretację stwierdzającą prawidłowość jej stanowiska w pełnym zakresie). Nie ma też żadnych wątpliwości co do tego, że skutków zaniechania wydania pisemnej interpretacji nie można przerzucać na wnioskodawcę, zasłaniając się odmiennością stanu faktycznego zrekonstruowanego w toku postępowania wymiarowego." bowiem dopiero zestawienie błędu popełnionego przez organy podatkowe a błędu popełnionego przez podatnika wskazuje kto zasługuje na ochronę.

Wyrok NSA II FSK 1714/11.

Urząd skarbowy nie powinien karać podatnika za własne błędy - GazetaPrawna.pl

RPO broni przed fiskusem wdowców sprzedających mieszkania - GazetaPrawna.pl

 Czy dziedziczenie udziału w nieruchomości która stanowiła majątek wspólny małżonków, przez wdowca  po śmieci współmałżonka, stanowi kolejne nabycie?

Odpowiedź na to pytanie zależy od tego kto ją udziela.
 Jak łatwo się domyślić to organy podatkowe np w interpretacjach indywidualnych dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2012 r. (nr IPPB2/415-651/12-4/MG) i 20 lipca 2012 r. (nr IPPB1/ 415-602/12-2/AM) mówi, że oczywiście ten moment wyznacza upływ 5 lat od których zależy czy sprzedaż takiej nieruchomości będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT zbycie nieruchomości należy opodatkować, o ile nie minęło 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie).
  Zaś Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10 przyjmuje odmienny punkt  widzenia uzasadniając "Wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia." rozwijając dalej " Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności i spotyka się poglądy, że trafniejsze jest używanie dla jej określenia terminu, zamiast "współwłasność łączna" - "wspólność małżeńska". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.
Wskazać należy, że w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków. Majątki te zwykle w trakcie trwania wspólności ustawowej nie są wyodrębnione i stanowią jedną całość gospodarczą a ich podział następuje dopiero po ustaniu wspólności. Majątek wspólny ma istotne cechy funkcjonalne i ekonomiczne. Przede wszystkim stanowi podstawę bieżącej egzystencji rodziny oraz realizacji jej dalekosiężnych celów, związanych z kolejnymi fazami rozwoju rodziny (jest to osiem faz od małżeństwa przed urodzeniem dzieci aż do wdowieństwa). Umożliwia spełnienie podstawowych funkcji rodziny, nie tylko ekonomicznej, ale także innych funkcji, zwłaszcza funkcji społecznych oraz socjopsychicznych, w tym kulturowej i rekreacyjno-towarzyskiej. Składnikami majątku wspólnego są majątkowe prawa podmiotowe o charakterze zarówno bezwzględnym, jak i względnym, a w szczególności prawa rzeczowe i wierzytelności (Tomasz Sokołowski, Komentarz do art.31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zawarty w programie Lex).
Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej (Edward Gniewek, Komentarz do art. 196 Kodeksu cywilnego, Lex). Uproszczeniem było przyjęcie przez organy podatkowe, na co nie zwrócił uwagi Sąd pierwszej instancji, że skarżąca dwukrotnie nabyła nieruchomość, w której, z uwagi na ustrój majątkowy, niemożliwe było określenie jej udziałów. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości lokalowej wraz mężem, z którym łączyła ją wspólność majątkowa, drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci męża. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz – odrębnie – jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, rozstrzyganie wątpliwości przy pomocy wykładni na korzyść fiskusa (in dubio pro fisco) ma w tej sprawie charakter wykładni rozszerzającej, która nie ogranicza się tylko do stosowania budzącego wątpliwości art. 10 ust. 1 pkt 8 u.o.p.d.f. Prawotwórczy charakter zakwestionowanej interpretacji dotyczący momentu nabycia nieruchomości i udziału w nieruchomości przypadającego pozostającej we wspólności majątkowej skarżącej, prowadzi w sposób nieuprawniony, do zmiany zakresu stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. poprzez objęcie jego skutkami takich stanów faktycznych, których opodatkowanie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie. Oznacza to przekroczenie, za pomocą wykładni praktycznej, i to dokonywanej przez organ podatkowy, a więc de facto stronę sporu podatkowego, granicy, która - jak wskazuje SN w wyroku z 22 października 1992 r. - "w utrwalonej tradycji prawa europejskiego może być przekraczana tylko i wyłącznie przez ustawodawcę (...) Zasada niedopuszczalności rozszerzenia zakresu opodatkowania w drodze wykładni jest uznawana także w Polsce". W stanie faktycznym będącym przedmiotem sporu przed organami podatkowymi, należało raczej rozważyć, wobec wypełnienia przez podatnika warunku dotyczącego terminu zbycia nieruchomości z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a w każdym razie niemożności wykazania faktu niedopełnienia tego warunku – zastosowanie zasady in dubio pro tributario – tj. w razie wątpliwości na korzyść podatnika."

 Przywołana powyżej zasada zdumiewająco nie przystaje do podstawowej zasady interpretacji stosowanych przez ograny podatkowe, co zauważył również Rzecznik Praw Obywatelskich i w wystąpieniu z 12 kwietnia 2013 r., nr RPO/724484/13/V/620.1 RZ. uwypuklił ten problem. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10
RPO broni przed fiskusem wdowców sprzedających mieszkania - GazetaPrawna.pl
Minister Finansów odpowiada RPO

Zostało 5 dni do końca kwietnia czyli PIT za rok 2012 powinien być już w urzędzie, jeśli nie jesteś na tym etapie to zakładam pogotowie doradcze.

Każdy kto ma problem z interpretacją przepisu czy doborem właściwego zeznania i załączników może zapytać drogą elektroniczną (poczta, facebook, googl+) postaram się w miarę możliwości wesprzeć Wszystkich.
Akcja trwa do godz 20.00 30 kwietnia 2013

Ze złożeniem PIT nie warto czekać na ostatnią chwilę - Gazeta Prawna

Przed sądem administracyjnym można korzystać z podpisu elektronicznego - GazetaPodatkowa.pl - GOFIN Wydawnictwo Podatkowe

Postanowienie NSA -I OSK 1317/12 nakreśla nowe podejście do korzystania z drogi elektronicznej w przewodzie Sądowym i nie tylko.

NSA w uzasadnieniu postanowienia wywodzi, że tylko w szczególnych przypadkach, opisanych w aktach prawnych rangi ustawy, mogą istnieć ograniczenia w korzystaniu z podpisu elektronicznego. Zatem wszelkie pisma w tym te do Sądu, jeśli  w ustawie nie nadano im szczególnego wymogu, mogą być wnoszone na drodze elektronicznej. Fragment z uzasadnienia: " Art. 5 ustawy o podpisie elektronicznym ma walor normy ogólnej i dopuszczalne wyjątki jego stosowania muszą być zawarte w ustawie. To, że ustawodawca wprowadził do niektórych procedur przepisy dotyczące składania pism drogą elektroniczną świadczy tylko o chaotycznym sposobie regulowania tej kwestii, który nie może być akceptowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zwłaszcza jeżeli pewne kategorie obywateli, ze względu na rodzaj postępowań sądowych w których uczestniczą, pozbawia się uprawnienia przewidzianego w prawie wspólnotowym.
Art. 5 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podpisie elektronicznym stanowi, że bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Zgodnie z ust. 2 art. 5 ww. ustawy dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Przepisy te formułują zasadę równorzędności, co do wywoływanych skutków prawnych, dwóch stanów faktycznych: tradycyjnego pisma opatrzonego własnoręcznym podpisem i pisma przesłanego w postaci elektronicznej opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu, w okresie ważności tego certyfikatu. Wyjątki od tej zasady mogą być sformułowane w ustawach szczególnych, jednak muszą one jasno wynikać z brzmienia takiej ustawy i nie mogą być domniemane. Ustawodawca sformułował zatem zasadę ogólną od której wyjątki muszą zostać zawarte w akcie prawnym rangi ustawowej. Adresatem tej normy nie jest przy tym ustawodawca, na którego nałożono obowiązek dostosowania całego systemu prawnego w części dotyczącej szczegółowych postępowań przed organami administracji i sądami. Adresatem są podmioty, a więc osoby fizyczne i prawne, dokonujące określonych czynności wywołujących skutki prawne. Norma ta rodzi zatem określone uprawnienie, w postaci możliwości skutecznego złożenia oświadczenia woli zarówno w postaci tradycyjnego pisma opatrzonego własnoręcznym podpisem jak i pisma złożonego drogą elektroniczną przy pomocy bezpiecznego podpisu elektronicznego. Nakłada też na organy władzy publicznej obowiązek równorzędnego traktowania danych w postaci elektronicznej opatrzonych kwalifikowanym podpisem elektronicznym oraz dokumentów opatrzonych podpisem własnoręcznym. Nie można zatem zgodzić się z Sądem Najwyższym, że przepis art. 5 ustawy o podpisie elektronicznym, a do tego właściwie sprowadza się wywód SN, obowiązuje tylko wówczas gdy ustawy szczególne przewidują możliwość dokonania określonej czynności w formie elektronicznej. Z brzmienia omawianego przepisu daje się natomiast wyprowadzić wniosek, że nie obowiązuje on tylko wtedy gdy przepis szczególny stanowi inaczej.
Ustawa o podpisie elektronicznym w art. 58 ust. 2 nałożyła na organy władzy publicznej, a więc również sądy, obowiązek umożliwienia w terminie do dnia 1 maja 2008r., odbiorcom usług certyfikacyjnych składania podań i wniosków oraz dokonywania innych czynności w postaci elektronicznej w przypadkach gdy przepisy prawa wymagają składania ich w określonej formie lub według określonego wzoru. Art. 46 p.p.s.a. określa formę w jakiej powinno zostać złożone pismo w postępowaniu sądowoadministracyjnym i zgodnie z art. 58 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym to sądy administracyjne w terminie do dnia 1 maja 2008 . miały ustawowy obowiązek umożliwienia składania pism sądowych w formie elektronicznej. Adresatem omawianej normy, podobnie jak przy art. 5, również bowiem nie jest ustawodawca tylko konkretne wskazane w niej podmioty."

Przed sądem administracyjnym można korzystać z podpisu elektronicznego - GazetaPodatkowa.pl - GOFIN Wydawnictwo Podatkowe

Postanowienie NSA -I OSK 1317/12

Powiększenie biustu i odsysanie tłuszczu dla urody są opodatkowane | rp.pl

 Czy operacje plastyczne należy opodatkować podatkiem od towarów i usług jako przykład interpretacji przepisów dyrektywy.

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku o sygn. C-91/12 wskazał przede wszystkim na to, że  pojęcia „opieki medycznej” i „świadczenia opieki medycznej” obejmują świadczenia między innymi polegające na operacjach z zakresu chirurgii plastycznej i zabiegach estetycznych, jeżeli świadczenia te służą diagnozowaniu i leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia oraz ochronie, utrzymywaniu i przywracaniu dobrego stanu zdrowia pacjentów.
W mojej opinii oznacza to, że każde zdarzenie będące konsekwencją terapii (prowadzonej przez uprawniony podmiot) mającej na celu ochronę bądź zachowanie zdrowia (wydaje się, że również zdrowia psychicznego) wypełnia przesłankę zastosowania zwolnienia w podatku od towarów i usług .
Takie podejście Trybunału do zastosowania przesłanek do zwolnienia, wydaje być w opozycji do podejścia naszych Sądów Administracyjnych które w takich przypadkach orzekają opierając się na zapisach ustawy wykluczając jakiekolwiek interpretacje rozszerzające.
 Poniżej sentencja wyroku:
"Artykuł 132 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że:
–        pojęcia „opieki medycznej” i „świadczenia opieki medycznej” użyte, odpowiednio, w art. 132 ust. 1 lit. b) i art. 132 ust. 1 lit. c) tej dyrektywy obejmują świadczenia tego rodzaju, jak w sprawie głównej, polegające na operacjach z zakresu chirurgii plastycznej i zabiegach estetycznych, jeżeli świadczenia te służą diagnozowaniu i leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia oraz ochronie, utrzymywaniu i przywracaniu dobrego stanu zdrowia osób;
–        samo subiektywne postrzeganie zabiegu estetycznego przez osobę, która się temu zabiegowi poddaje, nie jest rozstrzygające dla ustalenia, czy zabieg jest wykonywany w celu terapeutycznym;
–        okoliczność, że świadczenia tego rodzaju, jak w sprawie głównej wykonywane są przez osoby uprawnione do wykonywania zawodów medycznych lub że cel zabiegu określany jest przez takie osoby, ma wpływ na ustalenie, czy świadczenia te mieszczą się w zakresie znaczeniowym pojęć „opieka medyczna” i „świadczenie opieki medycznej” użytych, odpowiednio, w art. 132 ust. lit. b) i art. 132 ust. lit. c) dyrektywy;
–        ustalenie, czy świadczenia tego rodzaju, jak w sprawie głównej podlegają zwolnieniu z podatku od wartości dodanej na podstawie art. 132 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy 2006/112 wymaga wzięcia pod uwagę wszystkich wymagań zawartych w art. 132 ust. 1 lit. b) i c), a także innych stosownych przepisów tytułu IX, rozdział 1 i 2 tej dyrektywy, jak – w odniesieniu do zwolnienia ustanowionego w art. 132 ust. 1 lit. b) dyrektywy – przepisy jej art. 131, 133 i 134."
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (sygn. C-91/12)

Powiększenie biustu i odsysanie tłuszczu dla urody są opodatkowane | rp.pl